- matəm
- is. <ər.> Yas, təziyə, əza. Matəm geymək məc. – matəm əlaməti olaraq qara geymək; yas saxlamaq, təziyə tutmaq. Mən köçdüm dünyadan vaxtından qabaq; Ki, matəm geyməsin bu ana torpaq. M. R.. Matəm qopmaq – ağlaşma başlamaq, yas qurulmaq. Vəqta ki, qopur bir evdə matəm; Təşkil edilir büsati-ehsan. M. Ə. S.. Matəm qurulmaq – yas məclisi qurulmaq. . . Danabaş kəndində üç yerdə matəm qurulubdu. . C. M.. Matəm saxlamaq – yas saxlamaq, yasa batmaq. Minlərlə adam atom bombaları qurbanlarına matəm saxlayır. // məc. Yas, kədər, hüzn. Of, ana, Fitnəni görərsə Bəhram; Bizə matəm olar bu toy, bu bayram. A. Ş.. İnsanlar öpüşüb qardaş olsalar; Dünyada nə matəm, nə məhbəs qalar. S. V.. Matəm çəkmək – yasa batmaq, kədərə qərq olmaq. Hər yer viran, səssiz, sanki matəm çökmüş çöllərə. A. S.. Matəmə batmaq – kədər içərisində olmaq, yasa batmaq. <Dostəli:> Şəhərin tamam yarısı matəmə batıb, amma siz burada şadlıq edirsiniz. Ü. H.. Hər gələn yurdumda bir at oynatdı; Analar gənc ikən matəmə batdı. S. V.. Matəmə bürünmək – bax matəmə batmaq. Bürünüb matəmə kəndlər və şəhərlər ölüdür; Elə bil, orda həyətlər, küçələr qan gölüdür. S. Rüst..◊ Matəminə oturum! – qarğış məqamına işlənir.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.